Caféschaakanalyses

Roel Jongenelen, Loek Mostertman en Pieter Roos waren dinsdag 17 januari afwezig bij het Caféschaken;  Zij speelden deze middag ook, maar …. bij het Tata Steel-schaaktoernooi! Evenals Tom Fürstenberg trouwens, dus weer een waardig contingent van De Kentering en Hevo spelers daar in Wijk aan Zee!

Op de pagina Caféschaak Partij-analyse vind je de partijbespreking van dinsdag 17 januari door Ton Snoeren die tijdens de afwezigheid van Loek Mostertman de honneurs waarneemt. Het is de partij in de 8e ronde van het USSR Kampioenschap in 1949 Bronstein-Keres, een spectaculaire partij die door tijdgenoot Botwinnik beschreven werd als ´koffiehuisschaak´ vanwege de niet overtuigende aanval, maar die toch gewonnen werd door de plotselinge wending na een fout van Keres op de 30e zet. Een gelukje of niet: zeer de moeite waard om na te spelen en te analyseren!

De volgende ronde van het Caféschaken is op dinsdag 24 januari. 

Odysseus op het schaakbord

Door Leon ter Beek

Vorige week schreef ik een stukje over een wandelkoning. Deze week konden we in de interne competitie de overtreffende trap van dit verschijnsel waarnemen, in een sensationele partij die veel bekijks trok.

In de partij tussen Hans van Eijk en Marc Smits verloor de witte koning zich in de onmetelijkheid van het schaakbord op een manier die de zwerftochten van zijn ambtgenoot Odysseus, zo’n 3.300 jaar geleden, in de schaduw stelt. Odysseus, de koning van Ithaca, deed er na de oorlog om Troje, die al tien jaar had geduurd, nog eens tien jaar over om herenigd te worden met huis, haard en (eventjes nog) hond.

Zo’n happy end was de witte koning in deze partij niet beschoren! Na ontelbare avonturen moest hij in den vreemde het loodje leggen. Ik neem de rol van Homerus op mij en beschrijf de tocht van de monarch van Hans, op zoek naar huis, maar zich steeds verder in de afgrond begevend. Speel mee en huiver!

Wit heeft de hele partij gewonnen gestaan, maar zwart heeft het hem zo lastig gemaakt dat hij er uiteindelijk nog de winst uit wist te slepen. Een sensationele en enerverende partij!

De kracht van twee lopers

Door David Bruggeman

Maandag mochten we eindelijk weer aan de bak, en ik had er na de lange schaakpauze ook weer echt zin in. De stemming op de club voelde als warm bad: nieuwjaarswensen alom, uitwisseling van nieuwtjes en een geconcentreerde schaaksfeer rondom de vier borden van het tweede team, dat een inhaalwedstrijd speelde tegen Grenslopers 1 uit Goirle. (Mooi gewonnen mannen. 2,5-1,5 in vier spannende partijen: gefeliciteerd!).

Ik trad aan tegen Luigi de Mas. Het werd een partij waarvan je hoopt dat je ze soms mag spelen: een duidelijk plan, dat ook nog lukt en afgerond kan worden met een mooie combinatie.

Twee sterke lopers spelen een hoofdrol, en zijn ook als schaakthema interessant. Het is een bekende wijsheid: twee lopers zijn vaak sterker dan paard en loper, maar hoe verzilver je zo’n vermeend voordeel dan? Vanaf het moment dat Luigi zijn loper ruilde tegen mijn paard op c6 wilde ik proberen dat goed uit te denken. En met enige hulp van Luigi lukte het ze goed in stelling te brengen.

 

Wandelkoning

Ken uw klassieken: de winnende wandelkoning!

Door Leon ter Beek

Ik zal niet de enige zijn binnen onze schaakvereniging zijn die zich in verloren uurtjes aan vluggertjes op het internet waagt. Wat mij betreft is dit niet meer dan een — weliswaar akelig verslavend — tijdverdrijf, en ik analyseer deze potjes dan achteraf ook vrijwel nooit. Eigenlijk is dat natuurlijk zonde, want juist vluggertjes lenen zich goed om bijvoorbeeld ervaring op te doen in bepaalde openingsvarianten. Maar het is meestal te veel moeite om een partijtje te analyseren: de adrenaline verlangt alweer naar het volgende potje.

Laatst speelde ik weer zo’n vluggertje. De zetten laat ik hieronder volgen. De bedenktijd was 3 minuten met 2 seconden increment per zet.

Bij mijn 28e zet werd ik (waarschijnlijk onbewust, want het was maar een vluggertje) mede geïnspireerd door een bekend voorbeeld uit de toernooipraktijk. Het betreft de partij uit het Interpolistoernooi van Tilburg 1991, waarin Nigel Short met een vergelijkbare koningsmars Jan Timman naar huis speelde. Lees verder

Schwindel in de partij van Tom tegen Tjeu

Door: Tom Fürstenberg

Luigi schwindelt erop los, maar ik laat mij ook niet onbetuigd! Wie weet is deze ‘afgang’ van mij een goede les voor schakers die geen
gevaren zien.