Door Leon

Een wedstrijd tussen jagers en prooidieren, zo omschreef David anderhalve week geleden op treffende wijze de wedstrijd tussen De Kentering 1 en De Stukkenjagers 6. De gasten uit Tilburg boekten een overtuigende 6-2 overwinning en verwezen ons vlaggenschip in de zaterdagcompetitie naar een gedeelde laatste plaats met 1 matchpunt uit 3 wedstrijden.

Op de clubavond van maandag 4 december hadden we de kans om gedeeltelijk revanche te nemen. Het eerste team, in de avondcompetitie spelend onder de naam De Kentering A, trad namelijk thuis aan tegen De Stukkenjagers A. Bij de gasten speelden drie spelers mee van het team dat met 6-2 van De Kentering 1 had gewonnen.

Op bord 1 speelde ik tegen Simon de Graauw, een jonge speler die anderhalve week eerder, in Café De Sjang, ook al mijn tegenstander was. Bovendien speelden we met dezelfde kleuren, hij met wit en ik met zwart.

In De Sjang hadden we een vlakke, tamelijk saaie partij gespeeld, waarin we er beiden in slaagden fouten te vermijden en al gauw in remise berustten, waarmee Simon best tevreden was. Hij heeft een beduidend lagere rating dan ik, maar in de post-mortem bleek dat hij een goede kijk op het spel heeft.

De vraag was: zou het in D’n Beer ook zo’n niet al te interessante partij worden? Welnu, de partij duurde slechts 18 zetten, maar een korte blik op het notatieformulier maakt duidelijk dat het een hakpartij van het zuiverste water was.

Zo werden al op zet 5 de dames geruild. Hoe vaak komt het voor dat beide spelers al zo snel de dame buitmaken? Het eerste teken van een compromisloos gevecht waarin geen risico zou worden geschuwd.

Het vervolg was niet minder spectaculair. Ik opende het bal op de damevleugel met de roekeloze aanvalszet 7… a7-a6.  Onthutst keek mijn tegenstander mij aan, en ik kon er zeker van zijn dat hij een paar zetten nodig zou hebben om van deze psychologische dreun te bekomen.

Maar hij hield zich goed en slaagde erin een paar niet al te slechte zetten te vinden. Ondertussen zat ik uiteraard ook niet stil, althans in intellectueel opzicht. Ik had nu weliswaar op de damevleugel een formidabel zwart bruggehoofd op a6 gevestigd, maar waar gaat het eigenlijk om in het schaakspel? Doet de damevleugel er eigenlijk wel toe? Waarom spelen op de vleugels? Het centrum is waar het om gaat! Dat weet toch elke schaker?

Door deze diepe gedachten geïnspireerd besloot ik manmoedig tot de meedogenloze centrumopstoot 8… e7-e6.

Mijn tegenstander trok wit weg en moest even zijn evenwicht hervinden. Maar na een paar keer te hebben geslikt vermande hij zich en hij speelde energiek het adembenemende 9. a2-a3.

Na het uitvoeren van deze krachtzet keek hij mij triomfantelijk aan. Ik moet toegeven dat mijn eerste impuls na het zien van deze zet was: opgeven. Maar waar negen op de tien zwartspelers zich in het onvermijdelijke hadden geschikt en de koning hadden omgelegd, vond ik op wonderbaarlijke wijze de kracht om niet op te geven en door te spelen.

Waarom speelde ik door? Omdat ik zag dat de redenering achter mijn spel tot nu toe onjuist was. De zetten waren uitstekend geweest —daarover geen twijfel — maar deze zetten waren geworteld in een ontoereikend begrip van het schaakspel.

Ik had geredeneerd dat het centrum belangrijker is dan de damevleugel. Dat is natuurlijk juist, maar is dat alles? Is er niet meer over te zeggen? Was er niet nog iets? En opeens zag ik het licht! Natuurlijk! Wat nou centrum? De koningsvleugel is toch veel belangrijker? Dat weet toch elke beginneling? Wat is het doel van het schaakspel? De koning matzetten. En waar vind je de vijandelijke koning? Op de koningsvleugel natuurlijk! Daarom heet die vleugel zo!

Deze overwegingen brachten mij ertoe alle schroom van mij af te werpen en met het schuim op de lippen het rabiate 10… h7-h6 te spelen.

Menig witspeler zou wanhopig de handdoek in de ring hebben gegooid, maar ik had te maken met een Stukkenjager. Mijn krachtzetten hadden diepe indruk gemaakt, maar mijn tegenstander bleek voor geen kleintje vervaard.

Zijn reactie was subliem: omdat hij inzag dat er tegen mijn actie op de koningsvleugel geen kruid was gewassen, verplaatste hij het strijdtoneel wederom naar … het centrum! Ondanks het feit dat zijn koning nog in het centrum stond, speelde hij de vervaarlijk ogende opmars 12. e2-e3, meteen daarna gevolg door het hyperactieve 13. Lf1-e2.

Ik begreep dat ik mijn evenknie had gevonden. De witte loper stond weliswaar in het centrum, maar bestreek tevens de velden g4 en h5 op de koningsvleugel. Deze tegenstander wist wat hij deed…

Het resultaat van deze wederzijdse wervelwind, die slechts een uur had geduurd: remise. De rest van de middag probeerde ik bij te komen van deze partij, maar het zal iedereen duidelijk zijn dat ik niet veel energie over had om de partijen van mijn teamgenoten te volgen.

Uiteindelijk bleek ons team met 1½-2½ aan het kortste eind te hebben getrokken. De Stukkenjagers hadden hun naam opnieuw eer aangedaan. We staan nu in de avondcompetitie op de laatste plaats met 1 matchpunt uit 4 wedstrijden. Ook voor ons wordt het tijd om onze naam eer aan te doen en een kentering ten goede te bewerkstelligen!

Door David

Foto’s: Hans Kranenbarg

Ton Renes tegen Paul Willemen en Ton Snoeren tegen Ömer Erkul

Verandering van spijs doet eten, maar verandering van locatie naar de gastvrije, maar matig verlichte zaal van Café De Sjang, deed ons spel geen goed. Onze twee teams werden flink afgedroogd in onze externe wedstrijden. Weer mooi synchroon met symmetrische uitslagen. De Kentering 1 – De Stukkenjagers 6: 2-6 en De Kentering 2 – De Stukkenjagers 9: 1-3. Twee teams van gemotiveerde Stukkenjagers, waarvan sommigen me trots uit de doeken deden hoe ze hun strijdplan hadden uitgedokterd tegen ons, spelers met merendeels hogere ratings. Ik had het gevoel dat we kansloos opgejaagd waren. Prooidieren voor deels jonge, ambitieuze schakers. Ligt het aan hun strijdlustige naam, ‘Stukkenjagers’? Zouden we anders spelen als we “SV D’n Beer van Rosmalen” zouden heten…?

Robert Smulders tegen Roel Jongenelen en Luigi de Mas tegen Roger Bougie

Niet alles was dramatisch. Roel haalde als invaller in het 1e team een mooie remise aan bord 7 tegen Robert Smulders, en naast hem op bord 8 liep Luigi in een overtuigende aanval over zijn tegenstander Roger Bougie heen.

Jobava London System

Ook Leon bracht nog een half punt over de streep tegen een van de eerder genoemde ambitieuze jonge spelers, Simon de Graauw die afgelopen maanden al meer veel sterker geachte spelers aan zijn zegekar heeft gebonden. De opening was typisch zo’n lastig geval dat je soms online tegenkomt, het Jobava London Systeem. Een mond vol, en zoals de naam aangeeft, met succes gepopulariseerd door de Georgische grootmeester Baadur Jobava. 1. d4 d5, 2. Pc3?! Pf6, 3. Lf4 (vandaar dat ‘London’) en hier speelde Leon het veilige 3. …c6, om Pb5 te vermijden. 3… a6 heeft mijn voorkeur, maar ook, Lf5 of zelfs c5 zijn mogelijk als je weet wat je doet. Zijn tegenstander kende het in ieder geval goed, Leon pareerde het voldoende, maar kwam niet verder dan remise. Een opening die het waard is eens nader te bestuderen: er zitten vervelende valstrikken in als je het niet een beetje kent. Ik heb het verder niet goed gevolgd, omdat ik met schaamrood op m’n kaken eerst een pion weggaf, toen nog één blunderde en er verder niet mee aan te pas kwam tegen de sterk spelende Thomas Tepe.

Jens Korzilius – Tom Fürstenberg

Tom was intussen tegen Jens Korzilius – die zich op de foto eens tevreden uitrekt – ook in een tamelijk uitzichtloze situatie beland, wat aan zijn gezicht is af te zien; somber peinzend over het lot van zijn koning die kougevat moet hebben van de tochtige burcht waar hij zijn monarch mee opzadelde. Kansrijker was de stelling van Hans, in een toreneindspel met een pion meer. Maar een van de pionnen van zijn tegenstander was wat verder opgerukt, en hoe meer Hans probeerde de stelling op slot te houden, des te meer terrein won de sluwe jager Marsel van Hoorn, en bracht de pion winnend naar de overkant.

David Bruggeman tegen Thomas Tepe en Tijn Verhoeven tegen Peter Zijderveld

De langste partij kwam op naam van Peter op bord 5, onze tweede invaller. Een fout in het middenspel kostte een loper tegen een pion, maar desondanks wist hij nog lange tijd kansen te creëren tegen Tijn Verhoeven. Toen deze na een mooi combinatie met een dodelijke paardvork twee torens op de korrel nam, en de vinger aan de trekker van zijn jachtgeweer legde, had Peter genoeg gezien, en gaf zich gewonnen. Daarmee kwam de eindstand op  2 – 6.

De partijen in het tweede team heb ik niet goed gevolgd. Daar won in ieder geval ook niet het op papier sterkere team van De Kentering 2, maar was de verrassende uitslag 1 – 3 voor de tegenstanders van De Stukkenjagers 9.

De Uitslagen:

Door Bart

Een leuke partij tegen Hans die eindigde in een aanval met mat in 5.

 [Event "SV De Kentering interne competitie"] [Site "Café-zaal D'n Beer, Rosmalen"] [Date "20.11.2023"] [White "Bart van den Berg"] [Black "Hans van Eijk"] [Result "1-0"] 1. b4 d5 2. Bb2 {[%clk 0:00:00]} e6 {[%clk 0:00:00]} 3. Nf3 {[%clk 0:00:00]} Nf6 {[%clk 0:00:00]} 4. a3 {Wat mij betreft a3 of b5. b5 neemt velden weg van het zwarte paard, en a3 dekt b4.[%clk 0:00:00]} c5 {Een vervelende zet om tegen te krijgen als b4-speler. Zwart neemt direct het centrum in. ik kan nu kiezen om b5 te spelen of te nemen op c 5. Niet nemen betekent een ontzettend sterk centrum voor zwart.[%clk 0:00:00]} 5. bxc5 {[%clk 0:00:00]} Bxc5 {[%clk 0:00:00]} 6. e3 {e3 is erg nodig om z.s.m. de witte loper te ontwikkelen naar d3. het lijkt op het eerste gezicht een ongemakkelijk veld.[%clk 0:00:00]} O-O {[%clk 0:00:00]} 7. g4 {Hier twijfelde ik tussen Ld3 eb g4. Ik koos g4 omdat ik simpelweg zin had in actie.[%clk 0:00:00]} b6 {Het is mogelijk voor zwart om gewoon te nemen op g4. Hans koos voor b6.[%clk 0:00:00]} 8. g5 {Met g5 controleer ik h6 en f6. tevens zet ik het paard onder druk. Als Hans Pe5 speelt, zou ik Tg1 spelen om g5 te ondersteunen.[%clk 0:00:00]} Ne8 {Hiermee dekt Hans g7, wat in deze opening erg nodig kan zijn met de gevaarlijke loper op b2.[%clk 0:00:00]} 9. Bd3 {[%clk 0:00:00]} Ba6 {Een goede zet van Hans. Witte lopers ruilen om min aanval tot stilstand te brengen.[%clk 0:00:00]} 10. c4 {[%clk 0:00:00]} Bxc4 {[%clk 0:00:00]} 11. Bxc4 {[%clk 0:00:00]} dxc4 {[%clk 0:00:00]} 12. h4 {[%clk 0:00:00]} Nc6 {De stelling van zwart wordt steeds beter. Ik loop achter in ontwikkeling. Dit komt mede door mijn pionzetten.[%clk 0:00:00]} 13. Nc3 {[%clk 0:00:00]} Qd3 {Dd3 is wat mij betreft een erg sterke zet. de dame controleert hier enorm veel velden.[%clk 0:00:00]} 14. Ne2 {Pe2 omdat ik de dame op d3 z.s.m. weg wil hebben. Mijn plan is om Pf4 te spelen.[%clk 0:00:00]} Bd6 {Hans heeft dit direct door en speelt de juiste zet Ld6.[%clk 0:00:00]} 15. h5 {met h5 wil ik mijn toren op h1 activeren[%clk 0:00:00]} e5 {[%clk 0:00:00]} 16. Rh4 {[%clk 0:00:00]} f5 {f5 is een fout. De analyse schiet van +2 naar een gelijke stand. Met deze zet verzwakt Hans zijn witte velden die van pas kunnen komen bij een aanval voor wit.[%clk 0:00:00]} 17. Qa4 {[%clk 0:00:00]} Na5 {[%clk 0:00:00]} 18. Bxe5 {[%clk 0:00:00]} Rd8 {[%clk 0:00:00]} 19. Bc3 {[%clk 0:00:00]} Qd5 {Hans dreigt mijn paard op f3 te nemen. Ik wilde initiatief neme dus de stelling gecompliceerd maken. Ik koos ervoor om mijn sterke loper op te offeren voor een paard.[%clk 0:00:00]} 20. Bxa5 {[%clk 0:00:00]} Qxf3 {Hans kiest ervoor de om mijn paard nemen in plaats van mijn sterke loper.[%clk 0:00:00]} 21. Qxc4+ {Ik ben nu terug in de match en kan een tempo creëren met het geven van schaak.[%clk 0:00:00]} Kh8 {[%clk 0:00:00]} 22. Bc3 {[%clk 0:00:00]} Be7 {[%clk 0:00:00]} 23. Nf4 {[%clk 0:00:00]} Bxg5 {Dit gaat mat. Pg6 lijkt op het eerste gezicht niet uit vanwege Lh6. Gelukkig heb ik mijn zwarte loper nog, die g7 pent en uiteindelijk de doorslag geeft.[%clk 0:00:00]} 24. Ng6+ {[%clk 0:00:00]} hxg6 {[%clk 0:00:00]} 25. hxg6+ {En schaakmat volgt in enkele zetten. Als zwart Lh6 speelt kan wit met Txh6 mat nemen. Een erg leuke partij tegen de uiterste vriendelijke Hans.[%clk 0:00:00]} 1-0  * 

Door Leon

In verband met drukke werkzaamheden volgt hier een zeer beknopte impressie van de wedstrijd die het team van De Kentering A in de avondcompetitie op dinsdag 14 november heeft gespeeld tegen de trots van Made, hun topteam ’t Paardje A.

Zoals gewoonlijk speelden we in het plaatselijke hotel-partycentrum Het Trefpunt. Ook de afgelopen jaren speelden we uit tegen Made, en ook nu weer was de ontbijtzaal van het hotel het strijdtoneel.

Omdat het ontbijt voor de hotelgasten elke dag om 23.00 uur wordt klaargezet, begon de wedstrijd om 19.30 uur. De prijzen van de versnaperingen staan op hotelniveau, dat wil zeggen zes euro voor een speciaal bier. Maar ik moet zeggen dat de cappuccino er voortreffelijk is.

De gastheren bleken hun bordvolgorde wat te hebben omgegooid, wellicht om te voorkomen dat men tegen dezelfde tegenstanders moest spelen als de afgelopen jaren. Dat betekende dat hun sterkste speler op bord 3 zat.

Met deze sterke speler kreeg Luigi te maken. Hij weerde zich kranig, speelde met wit 1. e4 en kreeg de Caro-Kann tegen, een opening waar hij, naar hij achteraf vertelde, weinig ervaring mee had.

Zo op het oog kwam zwart een beetje gedrukt te staan, maar in de loop van de partij kwam het ratingverschil toch tot uiting. Zonder echt iets fout te doen kwam Luigi steeds moeilijker te staan en uiteindelijk ging zijn pion op e5 verloren.

Op bord 4 speelde Johan. Hij speelde met zwart en kwam naar mijn indruk best goed uit de opening, maar in de loop van de partij kreeg hij steeds meer met ruimtegebrek te kampen. Tegenkansen had hij nauwelijks.

Op bord 2 speelde David met zwart een partij waarvan het moeilijk was in te schatten of er iemand beter stond. Na de opening wist hij zijn tegenstander met een dubbele c-pion op te zadelen, maar zelf had hij een achtergebleven d-pion. Naar mijn inschatting stond hij een fractie beter.

Zelf speelde ik met wit aan bord 1 tegen William van den Bosch. Na een nogal experimentele opening ontstond er een ongebruikelijk middenspel, in de loop waarvan ik erin slaagde een pion te winnen. Mijn koning stond nogal op de tocht (niet gerokeerd, uiteindelijk op g3 beland), maar uiteindelijk wist ik toch een eindspel te bereiken waarin mijn aanval op zijn koningsstelling de doorslag moest geven.

Rond tien uur gaf Luigi zijn partij op, en een minuut of twintig later moest ook Johan zich gewonnen geven, waarmee de stand op 2-0 voor ’t Paardje kwam.

Inmiddels was er in de partij van David een viertoreneindspel ontstaan, dat zijn tegenstander een beetje te gemakkelijk opnam. Je moet nooit te zeker zijn van remise!

Door fraaie manoeuvres slaagde David erin een vrijpion te creëren en daarmee de winst af te dwingen. Knap gedaan!

Vrijwel tegelijkertijd gaf ook mijn tegenstander op. Ik had weliswaar verzuimd in de koningsaanval te winnen, maar na dameruil bleef er een toreneindspel over met drie pluspionnen voor wit, dat zwart uiteindelijk opgaf.

Hiermee eindigde de wedstrijd ’in blessuretijd’, zoals Luigi zei, nog in een gelijkspel: 2-2. Een mooi resultaat tegen een tegenstander die een beduidend hogere gemiddelde rating had.

Helaas was er weinig tijd om de partijen, die toch interessant genoeg waren geweest, nog eens rustig te analyseren. Het was al tien voor elf, zodat de afkickbiertjes in recordtempo moesten worden geconsumeerd.

De terugweg duurde ongeveer twee keer zo lang als de heenreis. Er was een wegafzetting en er stond geen alternatieve route aangegeven, zodat we na een half uur omrijden weer uitkwamen bij … Made! Daarna was het uiteraard een fluitje van een cent en om middernacht waren we weer thuis.

Door David

Op de fiets naar huis voelde ik me alsof ik op een leuk feestje was geweest. De roes van gezelligheid en van het dansen met de stukken in dansen met verschillende danspartners. Wilde dansen merendeels, waarin we vaak struikelden, we moesten lachen om de soms klunzige zetten en er na afloop steeds een lekker drankje met gezellige klets was. Vijf ‘dansen’ maar liefst, wat mogelijk was op één avond door de strakke leiding van Ton.

Het was een goed bezocht feestje: 37 schakers, en daarnaast Ton en nog een stuk of zes toeschouwers. Het overtrof de verwachtingen, een volle danszaal! En het plezier spatte er op alle borden vanaf, en om de vele cadeautjes overeen weer – “het lijkt Sinterklaasavond wel”, zei Leon- werd alleen maar gegrinnikt.

Een markant moment in mijn eerste partij, waarin ik eerst gewonnen, toen verloren stond en toen, als gulle geste, van Niels Feijen een cadeautje kreeg: Ta8-a5…. pat!

Erg leuk ook om naast bekende en nieuwe bezoekers, ook meerdere oud-leden te mogen verwelkomen. Zo dient deze nieuwe open rapidactiviteit ook het plezierig doel van fijne ontmoetingen; De Kentering heeft een web van schaakliefhebbers die hun oude club nog steeds weten te vinden.

Nico won met een indrukwekkende serie van louter winstpartijen. Alleen tegen hem stond de ons inmiddels bekende Xiheng Zhang – jeugdlid van HMC – een punt af. Ook Xiheng won verder vier maal, en bevestigde de snel opgaande baan van zijn gestaag reizende ster. Verrassing van de avond was – wat mij betreft – Tim Thole (ook HMC) die, met zijn nog bescheiden rating van 1404, ook geen enkele partij verloor en maar één remise toestond. En dat in een sterk deelnemers veld met schakers met soms 700 meer ratingpunten. Maar ja, bij rapidschaak zegt rating niet alles…

Tjeu, de genereuze sponsor van dit feestje, kon er helaas niet bij zijn, maar gaf aan in gedachten aanwezig te zijn in iedereen succes en vooral veel schaakplezier te wensen. Hopelijk kunnen we ook gauw weer met hem ‘dansen’ op de 64 velden. Daarvoor heb je geen stramme benen maar een scherpe geest nodig; en dat is Tjeu wel toevertrouwd!

Je vindt de complete uitslag op de pagina ‘Rapid- 2023-2024 Eindstand’