Door Ton Snoeren
Gisteravond de eerste zomeravond schaakavond. Lekker op het terras. De eerste partij tegen Ralf Duong verliep voorspoedig. De wilde aanvalspogingen van Ralf ondermijnen en een gewonnen pionneneindspel ingaan. De tweede partij tegen Wilbert Schreurs kwam ik met remise goed weg na een openingsfout.
Dan de derde partij: met wit tegen Olaf Soons. Dat is dan meteen ook mijn inzending voor de “OEPS”-prijs…De partij ging lekker op en neer en ik kwam, mede door tijdnood van Olaf, steeds beter te staan. Tot deze stelling… zie diagram 1:
Hier had Olaf nog 2 seconden en ik ongeveer 25 seconden op de klok. Met f5xe6 schaak sta ik flathoog gewonnen. Maar ik keek op de klok en dacht: ik win gewoon op tijd en doe nog maar een zetje.
Zie diagram 2:…een grafzet…
In plaats van f5xe6 speelde ik f5-f6 en mijn hand ging al richting de klok om Olaf erop te wijzen dat hij “door de vlag zou gaan”.
Olaf speelde supersnel Lf8-d6 en had nog 1 seconde over…
Ik wilde een koningszet doen, maar ahhrrr…waar naar toe?
Hartstikke mat stond ik. Niet gezien en Olaf ook niet.
De slotstelling in diagram 3..
In de laatste partij tegen Hans Kranenbarg zag ik verder niets meer.
Mijn biertje stootte ik om en ik begon de schaakstukken in de klokkendoosjes te doen.
Ik ben er vandaag weer overheen en kan er hartelijk om lachen. Nogmaals proficiat Olaf!
Komisch en tragisch tegelijk. Wel een prachtig matbeeld!