Een laatste groet

Door Leon ter Beek

Op de clubavond van maandag 1 mei hoorde ik dat Marc in het ziekenhuis was opgenomen en dat het zeer slecht met hem ging. Ik had die week vakantie en besloot daarom twee dagen later, op woensdag 3 mei, bij hem op bezoek te gaan. Ik had een klein schaakbord met stukken meegenomen.

Ik was op het ergste voorbereid want ik wist dat zijn toestand kritiek was. Maar toen ik op zijn kamer was, leek het in eerste instantie mee te vallen. Marc zag er weliswaar erg slecht uit, maar hij lag niet, wat ik eigenlijk verwacht had, aan allerlei slangetjes. Hij lag zelfs niet aan een infuus, maar zat op bed en kon opstaan om mij te begroeten. Hij was verrast mij te zien en omhelsde mij spontaan. Zijn ex-vrouw Irma, die ook aanwezig was, vertelde mij dat Marc voor de poort van de dood was weggehaald en dat het nu weliswaar wonder boven wonder redelijk ging, maar dat de situatie nog steeds elk moment kon omslaan.

Maar goed, geestelijk leek Marc nog behoorlijk de oude. Hij praatte alleen langzamer dan anders, en ik kon zien dat zijn buik was opgezwollen. Na een dik uur praten wilde Marc wel eens schaken! Het bord werd tevoorschijn gehaald en Marc ging op bed zitten, ik in een rolstoel tegenover hem en tussen ons in zette ik mijn schaakbord op een soort verrijdbare trolley, precies op de goede hoogte.

Het werd een leuke partij, die ik thuis heb gereconstrueerd. Hieronder volgt de notatie.

Marc – Leon, Jeroen Bosch Ziekenhuis, woensdag 3 mei 2023

Twee dagen later, op vrijdag 5 mei, bezocht ik Marc weer. Opnieuw speelden we een potje schaak, en wederom bood Marc mij goed partij. Het viel mij alleen wel op dat Marc niets at. Hij probeerde wel te eten, maar verder dan een paar hapjes kwam het niet. Dat baarde ook de verpleegster zorgen.

Na een paar uur nam ik afscheid. Mijn vakantie was voorbij, dus ik zou hem voorlopig niet meer kunnen bezoeken. Een week later kwam het bericht dat Marc was overleden. Een groot verlies, niet alleen voor zijn naasten, maar ook voor onze schaakclub.

Het is raar om je te realiseren dat mijn laatste twee partijen tegen Marc aan zijn sterfbed zijn gespeeld. Geestelijk was er met Marc nog weinig aan de hand, maar zijn lichaam had het al bijna begeven.

Aan Marc zijn voor mij speciale herinneringen verbonden. Zo was hij, toen ik in 2009 naar Rosmalen verhuisde en lid werd van HMC, de eerste speler tegen wie ik op die club een partij speelde. Verder heb ik in 2017 tegen Marc gespeeld in een externe wedstrijd HMC 3 – De Kentering 1, waarbij ik voor HMC speelde en Marc voor De Kentering. We zijn beiden lid geweest van HMC en stapten samen over naar De Kentering.

Marc was een schaker die van aanvallen hield. Hij hield er ook van zijn tegenstander in de opening al te verrassen. Hij had bijvoorbeeld wit en zijn tegenstander opende met 1. e2-e4.

1. e4 e5, 2. Pf3, d5?! 3. exd5, e4!

Marc antwoordde 1… e5 en na 2. Pf3 deed hij zonder nadenken 2… d5?!. Daarna stond hij op en liep wat rond.

Ik was ook aan het rondwandelen en Marc zei tegen me: ’Nou gaat ’ie slaan en na 3. exd5 speel ik 3… e4 en dan weet ’ie het niet meer, dus ik heb mooi de tijd om een sigaretje te roken!’

En zo ging het dan ook precies. Zijn tegenstander gebruikte zeeën van tijd, wist zich geen raad tegen het onorthodoxe spel van Marc en ging in de verwikkelingen ten onder.

Marc was ook een schaker die altijd gevaarlijk bleef, ook in slechtere stellingen. Tot de laatste zet moest zijn tegenstander op zijn hoede zijn.

Om een goed idee te krijgen van zijn originele stijl is het voldoende zijn partij tegen Hans van Eijk na te spelen. Ik heb deze verbijsterende partij afgelopen januari op deze website geanalyseerd (’Kent uw klassieken: de winnende wandelkoning’).

Met een beetje terugscrollen is deze partij nog wel te vinden.

Als mens was Marc recht door zee en principieel. Zo kennen we hem ook op de club. Hij was zeer betrokken bij De Kentering. Hij liet zijn stem horen als er iets naar zijn mening niet goed was geregeld of als hij zich ergens aan stoorde. Dan liet hij zijn emoties en gevoelens soms de vrije loop, maar hij was niet haatdragend en altijd onmiddellijk bereid tot verzoening.

Een markant lid is onze club ontvallen. We zullen je missen, Marc.

3 reacties op “Een laatste groet

  1. Correctie: de partij van Marc tegen Hans is te vinden in het artikel ‘Odysseus op het schaakbord’ (januari 2023) op deze site.

  2. Hoi Leon, wat fijn dat je nog bij hem langs bent geweest en wat een memorabele partijen zijn dat geworden. Heel mooi !

Laat een antwoord achter aan Johan Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *