Door Mikel
4 oktober 2025. Na ruim 10 jaar, weer eens een keer een bondspartij!
Zaterdag 4 oktober moest ik invallen bij Kentering 3. Roel kwam mij op tijd ophalen en we reden na D’n Beer om daar Hans op te pikken. Door omstandigheden waren we maar met zijn drieën i.p.v. vier. Op de lange weg na Deurne toe, met de weersvoorspelling op zak, zei Hans dat hij hoopte niet te laat thuis te zijn. Roel had ook niet zo’n zin om het al te laat te maken en ik dacht nog na over mijn timmerwerk dat nog af moest dit weekend.
Toen we daar aankwamen zei Roel dat dit waarschijnlijk sterke tegenstanders waren en we al met 1-0 achter stonden. Ik zei nog, op het moment dat Hans de deur openden van het speellokaal waar we moesten spelen, dat we dan altijd nog kunnen winnen met 3-1. Roel gniffelde en we liepen naar binnen.
Het team waar we tegen moesten (een gezellig leuk team) heetten ons welkom en we gingen achter onze borden zitten en na een paar minuten kregen we koffie aangeboden en begonnen we te spelen. 
Ik had wit en begon met mijn ongebruikelijke B4 opening. Mijn tegenstander kende deze opening niet zo goed bleek later want hij dacht een pion direct in de opening te winnen en sloeg na 1. b4,d5 2. Lb2,e6 3.Pf3 (beter is b5, maar ik dacht even kijken wat er gebeurt). Mijn opponent dacht heel lang na en sloeg er op los met 3. …, Lxb4 ?? Mijn hersenen maakten even overuren: wat gebeurt hier?! Pf6 is de normale en vaak ook de beste voortzetting. Omdat mijn tegenstander lang nadacht begon ik te twijfelen maar hij had het uiteindelijk niet door
wat voor blunder hij had gemaakt, want ik sloeg toch maar in op g7 met mijn loper en daarna kon hij afscheid nemen van zijn toren.
Daarna ging hij dapper door maar tegen een volle toren was ook hij niet opgewassen en ik won na ruim 10 jaar afwezig bij bondspartijen mijn eerste wedstrijd, wel moest ik op het laatst, na 34… Ka8 uitkijken voor een patvalletje maar ook dat zag ik gelukkig op tijd.
Intussen keek ik bij Hans’ partij en ik dacht nog (met mijn kennis en die is niet al te groot) “Au, hij dreigt positioneel minder te komen te staan”. Maar ik zag het verkeerd. Na een subliem dame (tussen)zetje kwam hij sterk te staan met een dubbele aanval op zijn tegenstanders paard waardoor na een verwisseling van zetten Hans mooi een stuk voor kwam. Daarna leken zijn torens formule 1-wagens. Ze raceten over het bord, sloegen hier en daar wat pionnen en nadat zijn tegenstander met zijn koning aan de overkant was gedreven gaf hij op. Sterker nog, na krap 10 minuten bedenktijd te hebben gebruikt was Hans zelfs eerder klaar als ik.
Bij Roel ging het niet zo makkelijk als bij Hans en mij, al moet ik zeggen dat ik niet alles kon volgen van die partij. Met zijn favoriete Frans ging het toch wat tegen Roel zijn zin. Hij kwam wel al vlug een pion voor maar zijn stukken werkten niet meteen goed samen en, zoals Roel zelf verwoordde: “ik huppelde met mijn dame achter zijn dame aan.” Maar toen Roel mijn toreneindspel zag (waar we op de heenweg nog over hadden gesproken) en hoorde dat Hans gewonnen had, bood hij snel remise aan zodat we vroeg klaar waren: 14:30 uur. Langer in de auto gezeten dan geschaakt! We konden naar huis, we hadden woord gehouden, we wilde vroeg thuis zijn en we hebben ondanks 1-0 achterstand toch gewonnen, en ik kon mijn timmerwerk sneller afmaken dan ik dacht.
