Mannen van Steel

Pieter Roos, Loek Mostertman en Roel Jongenelen bij Tata Steel 2024

Door David

Met veel zin in een middag ronddwalen in Dorpshuis De Morriaan, het schaakmekka van het Tata Steel toernooi, waren Dick en ik afgereisd naar Wijk aan Zee. Om getuige te zijn van dat fantastische schaak met het mes op tafel dat vaak in het hoofdtoernooi in ‘Wijk’ te zien is, maar ook om onze clubgenoten uit Rosmalen aan te moedigen en in actie te zien.

Het was even speuren naar de mannen van ‘steel’ uit Rosmalen: de sportzaal zat weer ouderwets vol met amateurs die hun deelname op tijd hadden veiliggesteld en mochten meedoen aan het weekday-toernooi op maandag, dinsdag en woensdag. Mochten want de belangstelling is enorm en de groepen waren, merkte ik op de website eind november, binnen no time gevuld met liefhebbers van dit unieke schaaktoernooi, zoals Pieter, Loek, Roel en Piet.

Pieter vond ik al snel in groep 8K, al aangenaam keuvelend met z’n opponent. Alle reden ook voor een goed humeur: de eerste partij op maandag had hij gewonnen.

Roel zag ik nergens zitten in zijn groep 7C, maar dat had een goede reden: ik vond hem vooraan bij het hoofdpodium om te genieten van de binnenkomst van schaakgoden als Giri, Ding, Nepomniachtchi, Firouzja, Van Foreest, Gukesh en al die andere genieën wier aanwezigheid een bezoek aan De Morriaan voor bezoekers en amateurs zo bijzonder maakt. Roel mopperde over zijn indeling in een hogere groep met sterkere spelers, omdat groep 8 vol zat. Hij had de partij op maandag grandioos gewonnen gestaan en toen door een blunder toch verloren. Mijn opmerking “Als je iemand met rating 1500 kunt overspelen hoor je toch gewoon in die groep thuis?” bracht een tevreden glimlach terug en terecht: ook vandaag zou hij weer een spectaculaire partij spelen, ditmaal met remise als resultaat. Een partij waarin hij al vroeg maar liefst drie pionnen achter kwam, maar over de ontstane open lijnen zoveel tegenspel kreeg dat zijn tegenstander dankbaar de aangeboden remise aanvaardde. In de analyse bleek dat het remise-aanbod tactisch goed gekozen was: Roel’s aanval was al vrijwel doodgebloed en hoewel hij twee pionnen had terugveroverd zou zijn tegenstander met goed spel nog hebben kunnen winnen.

Loek zat midden in lange rijen schakers van de groepen 4 t/m 6, en kon ik lange tijd niet vinden, wellicht door zijn met de jaren krommere houding achter het bord. Maar aan scherpte heeft hij nog niets ingeboet: tegen de concurrent in zijn groep 4J hield hij remise na, vertelde hij, een reeks van offers door zijn tegenstanders die hem flink hadden doen zweten en waarvan hij ‘nog in de analyse maar eens moest zien of die nu allemaal wel zo correct waren…’

Piet vond ik vooraan in groep 3B, gebroederlijk naast de ons van het Zomerschaken bekende Johan Wuijts van wie hij maandag verloren had. Ik had niet de kans hem te spreken; zijn partij was al begonnen toen ik hem ‘vond’, maar kon zijn partij makkelijk volgen omdat hij aan een tafel helemaal vooraan zat, vlak bij het hoofdpodium. Het werd een fascinerend, strategisch gevecht dat eindigde in een fraaie overwinning.

Pieter speelde ook remise, en behield, met zijn eerdere overwinning zicht op groepswinst in zijn poule. De buit, een mooi schaakboek naar keuze, zou binnen zijn als hij de derde dag weer zou winnen. Zover kwam het niet. Vandaag, aan het einde van de derde speeldag meldde Roel: “Ik heb mezelf verslagen en Pieter zichzelf ook. Van Loek weet ik het niet.”

Op de toernooiwebsite vond ik terug dat Loek gewonnen bleek te hebben, en dus ook groepswinnaar is geworden. Gefeliciteerd, Loek! Piet heeft zijn laatste partij remise gespeeld (niet verloren zoals in een eerdere versie van dit bericht stond), en houdt met een TPR van 1977 enige ratingpunten over aan zijn deelname aan Tata Steel. 

Meedoen is vast geweldig, maar een middagje dwalen tussen al dat schaakplezier – met een prachtige overwinning van Giri tegen Gukesh op het hoofdpodium – is ook buitengewoon aangenaam!