 9-3-2020: De schakers die zich bij de pronkstukken van Luigi de Mas (links) hadden verzameld, leken de wachtposten van een hogere, kosmische orde. |
Maandag 9-3-2020: Ingetogen stonden ze bij het pronkjuweel van Luigi de Mas de verhevenheid van het schaakspel uit te dragen. Mediums leken zij te zijn van een hogere macht, opgestegen boven de beslommeringen van het Brabantse carnavalsvirus en bevrijd van de zorgen over overwinningen en nederlagen.
Ook de schakers van De Kentering worden immers vaak verscheurd door de angst om te verliezen of de begeerte om te winnen. Toch gaat dit aardse gevoel dikwijls gepaard met het inzicht dat het schaakspel meer is dan een knokpartij van ‘erop of eronder’, een spel waarin de loop der stukken bepaald wordt door wetmatigheden van kracht en tegenkracht (yin en yang). De schaker moet a.h.w. zijn emoties los laten en als een wetenschappelijk onderzoeker met de voelhorens van een medium de werkzame krachten op het schaakbord opvangen, analyseren en vertalen in schaakzetten. De witte stukken bepalen de begindynamiek maar de zwarte kunnen met hun natuurlijke tegenkracht de partij in evenwicht houden. Dat leidt dan ook regelmatig tot remises, zoals blijkt uit de uitslagen van grootmeestertoernooien.
Het begintafereel uit de schaaktempel van ” D’n Beer’, waarin zeven schakers het schaakspel van Luigi ten doop hielden, leek verschillende spelers geïnspireerd te hebben tot een schaakpartij op ‘bovenaards’ niveau met een passende remise als uitslag, bijvoorbeeld die van Hans van Eijk tegen Stan Heijmans en Leon ter Beek tegen Marc Smits. Andere partijen zaten dicht tegen remise aan.
Even terug naar de aardse realiteit van uitslagen en standen. Doordat Leon remise speelde en David Bruggeman won van Hans Kranenbarg, is David teruggekeerd in de top-5 en moet Leon op de stoep van de kopgroep zijn tentje opslaan. Marc heeft door zijn remise met één punt voorsprong Stan verdrongen van de eerste plaats in het TPR-klassement.
Cees van Zelst en Ton Snoeren handhaafden zich hoog in de top-5. Zullen zij in deze derde ronde bij hun confrontaties met koploper Stan even klinisch en overtuigend voor de dag kunnen komen als Hans van Eijk deed?